Raportimi i ITUC mbi COVID-19. Çështjet kryesore për kthimin e punëtorëve në punë

Ndërsa zhvillohet pandemia e COVID-19, qeveritë kanë filluar të lehtësojnë bllokimet dhe vendet e punës janë duke u ri-hapur. Eshtë thelbësore që sindikatat të përfshihen në mënyrë që të drejtat dhe siguria e punëtorëve të mbrohen, dhe kështu që ne lëvizim drejt planifikimit për rimëkëmbje dhe qëndrueshmëri, vendet janë drejtuar në drejtimin e duhur – drejt nje te ardhme bazuar në një kontratë të re sociale.

Virusi do të vazhdojë të ekzistojë shumë kohë pas valëve fillestare të infeksionit, dhe vigjilencës dhe shëndetit të vazhdueshëm dhe masat e sigurisë në punë janë thelbësore për të ndihmuar në parandalimin dhe zbutjen e shpërthimeve të reja. Zhvillimi i trajtimeve dhe vaksinave janë jetësore, por ato nuk janë një ilaç, veçanërisht duke marrë parasysh dobësitë e sistemeve shendetesore në shumë vende dhe mundësia që vaksinat të mos sjellin mbrojtje afatgjatë.

Pjesa më e madhe e përhapjes së virusit ka qenë dhe vazhdon të jetë përmes vendeve të punës. Mbrojtje të duhur në vendin e punës janë një mjet kryesor për të penguar përhapjen e mëtejshme dhe shpërthimet e reja.

Masat emergjente të zbatuara nga qeveritë, përfshirë mbylljet e vendit të punës, shpesh kanë qenë në vazhdim këshillat e autoriteteve të shëndetit publik. Rihapja e vendeve të punës është komplekse dhe jo vetëm që duhet të merren në konsideratë udhëzime të gjera nga autoritetet e shëndetit publik por edhe standardet dhe proceset e shëndetit dhe sigurisë në punë. Këto janë një bazë thelbësore për rihapjen, megjithatë në shumë vende, këshillat e autoriteteve të shëndetit publik nuk u japin përparësi të mjaftueshme këtyre standarteve.

Kjo është arsyeja pse është thelbësore që COVID-19 të klasifikohet sipas fushësse rregulloreve dhe dispozitave te shëndetit dhe sigurisë kombëtare në punë. Kjo krizë gjithashtu forcon rëndësinë e shëndetit dhe sigurisë në punë klasifikuar në ILO si një e drejtë themelore në punë.

Ky udhëzim bazohet në përvojat e sindikatës në ato vende që kanë qenë të parat që filluan kthimin në punë, dhe sondazhet e ITUC mbi përgjigjet e sindikatës ndaj pandemisë por synohet të jenë të dobishme në shumërrethana te ndryshme në të gjithë botën. Pikat në këtë udhëzim nuk mund të jenë gjithëpërfshirëse: ato do të duhet të plotësohen për të përmbushur rrethanat kombëtare. Nëse keni nevojë për informacione të mëtejshme, ju lutemi mos hezitoni kontaktoni ITUC. Udhëzime të mëtejshme janë vënë në dispozicion nga ILO.

Ky udhëzim ka për qëllim vendimet kombëtare për kthimin në punë, prekjen sektoriale dhe vendin e punës marrëveshje vetëm kur kjo mund të kërkojë veprim kombëtar.

Dhjetë çështje kryesore për sindikatat kombëtare

1.Skenimi i kthimit në punë

Rihapja e vendeve të punës dhe kthimi në punë duhet të organizohet, në mënyrë që të shmangenvalët e dyta të infeksioneve. Në disa raste, vlerësimet e rrezikut mund të sugjerojnë që vendet e punës nuk duhenrihapurende. Shumë vende pune dhe procese pune duhet të ridizenjohen, veçanërisht ato me numër më të madh të punëtorëve, dhe ky ri-dizajn duhet të përfshijë konsultime me sindikatat. Proceset dhe sistemet duhet të kontrollohen për të siguruar që vendet e punës janë të sigurta për të filluar përsëri pasi kane qene mosvepruese për ca kohë.

Kthimi në punë duhet të fillojë me funksionet më të nevojshme që mund të kryhen me distancimin e kërkuar social dhe mbrojtjet për punëtorët. Sektorët dhe ndërmarrjet ku njerëzit mund të telepunojnë duhet të zhbllokohen më vonë, ashtu si edhe ato ku grupe të mëdha njerëzish kërkohet të jenë në afërsi. Në mënyrë të ngjashme, ata punëtorë më të rrezikuar për shkak të moshës dhe kushteve mjekësore nuk duhet të kërkohen të kthehen në punë dhe nuk duhet të përballen me humbje të të ardhurave.

Ndërsa provat tregojnë se një numër më i madh i burrave po humbasin jetën e tyre ndaj COVID-19 sesa gratë, ndikimet ekonomike dhe ekspozimet në vendin e punës, siç janë në sektorët e shëndetit dhe kujdesit, po prekin në mënyrë disproporcionale gratë. Një rritje dramatike në të gjithë botën dhuna ndaj grave është e lidhur ngushtë me kërkesat e izolimit. Për këto dhe shumë arsye të tjera, veprimet sindikale duhet të marrin parasysh dimensionin gjinor dhe posaçërisht të sigurojnë që gratë të mbrohen. Kjo do të thotë që anëtarët dhe përfaqësuesit e sindikatave të grave duhet të përfshihen plotësisht.

2. Dialogu social dhe kontratat kolektive janë pjesë thelbësore e zgjidhjes
3. Proceset ose organet kombëtare të rimëkëmbjes duhet të krijohen për të planifikuar, monitoruar dhe rregulluar planet e kthimit ne pune. Këto duhet të përfshijnë partnerët socialë dhe të kenë qasje në informacione dhe këshilla të ekspertëve. Ato mund të bazohen në zgjerimin e mekanizmave ekzistues të dialogut social, ku ato funksionojnë mirë. Aty ku nuk janë, ato duhet të krijohen.
4. Planet sektoriale janë thelbësore, veçanërisht për vendet e punës që përfshijnë kontakte të rregullta të drejtpërdrejta me publikun. Organet dhe proceset e nevojshme për të hartuar plane të tilla duhet të jenë trepalëshe. Institucione të tilla lejojnë që vendet e punës pa përfaqësimin ekzistues të sindikatave, veçanërisht ndërmarrjet e vogla dhe të mesme, të mbulohen nga dialogu social dhe kontrata kolektive. Federatat e Sindikatave Globale po japin udhëzime për qasjet sektoriale dhe nën-sektoriale.
5. Në nivelin e vendit të punës, sindikatat duhet të përfshihen në planifikimin e kthimit në punë në mënyrë që ata të sigurojnë që pikëpamjet e punëtorëve të merren parasysh, dhe që siguria dhe jetesa e punëtorëve të mbrohet. Përfaqësuesit e sindikatës gjithashtu mund të sigurojnë që drejtuesi të njohë pikëpamjet dhe përvojat e punonjësve, dhe që punëtorët të informohen për çdo hap të procesit. Cdo ndërmarrje që nuk merret me sindikatat po vë në rrezik jetën e punëtorëve dhe publikut.
6. Cdo ndryshim në rregullore duhet të bihet dakord me sindikatat. Mund të ketë raste kur fleksibilitetete përkohshëm janë të nevojshëm për të siguruar që kthimi në punë mund të funksionojë në mënyrë efektive dhe efektive (p.sh., ndryshimet në kohën e punës, numrin e personelit, etj.) Por këto duhet të bëhen vetëm kur ka konsultime dhe marrëveshje me sindikatat .
7. Ligjet për sigurinë dhe shendetin në punë (SSHP) duhet të forcohen, dhe numri dhe fuqitë e inspektorëve duhet të rriten, duke siguruar burime adekuate, lehtësira, trajnime dhe pagesa. Sindikatat duhet të sigurojnë që, kur ligjet dhe inspektimet e SSHP duhet të përmirësohen për të përmbushur nevojat e aranzhimeve te rikthimit ne pune, kjo ndodh.
8. Shëndeti dhe siguria në vendin e punës
9. Konsultimi me sindikatat dhe përfaqësuesit e punëtorëve (në varësi të strukturave që ekzistojnë) është thelbësore për të siguruar që punëtorët janë të mbrojtur gjatë kthimit në punë, dhe për të siguruar që përvojat e tyre informojnë vendimet dhe praktikat. Punëtorët kanë nevojë për informacion të plotë në lidhje me rreziqet dhe rreziqet me të cilat përballen, dhe masat që merren, përfshirë ato që kërkohen të bëjnë.
10. Vlerësimet e rrezikut duhet të bëhen para se punëtorët të kthehen në punë, duhet të përfshijnë konsultime me sindikatat, dhe duhet të monitorohen dhe azhurnohen vazhdimisht. Ato duhet të jenë baza për një plan të qartë dhe të paqartë, të disponueshëm publik, i cili është i qartë për ndarjen e përgjegjësive dhe rolin që pritet të luajnë të gjithë.
11. Pajisjet mbrojtëse personale të përshtatshme dhe të mjaftueshme (PMP) duhet të sigurohen pa kosto për punëtorët për udhëtimin e tyre në punë dhe përderisa ata janë në punë, përfshirë maskat e duhura (në varësi të ekspozimit me të cilat përballen punëtorët, p.sh., punonjësit e shëndetit dhe kujdesit do të kenë nevojë për maska që parandalojnë ekspozimin e tyre si dhe fustanet, telat, etj., dhe punëtorët e tjerë do të kenë nevojë për maska që sigurojnë që të mos përhapin sëmundjen) dhe gjithashtu duke përfshirë aksesin ndaj sapunit dhe ujit dhe dezinfektuesin e duarve.
12. Raportimi para autoriteteve të simptomave të COVID-19 në mesin e personave që janë rikthyer në punë, higjenës në vendin e punës (përfshirë pastrimin e vendit të punës), ventilimin në vendin e punës (duke pasur parasysh që sistemet e qarkullimit të ajrit mund të rrisin rreziqet e infektimit) dhe aranzhimet për distancimin social janë gjithashtu jetike.
13. Punëtorët duhet të kenë të drejtë të largohen nga një situatë e rrezikut serioz dhe të menjëhershëm, pa pasoja të pafavorshme siç janë humbja e pagës ose veprimet disiplinore. Kjo mund të kërkojë ndryshim ligjor, por është një parim që duhet të jetë në zemër të të drejtave të njerëzve te SSHP- dhe punëtorët duhet ta dinë se do të mbështeten aty ku e ushtrojnë atë të drejtë.
14. Organizimi i punës

Organizimi i punës është thelbësor për një kthim të suksesshëm në vendin e punës dhe duhet të diskutohet me sindikatat në vendin e punës dhe nivelin e ndërmarrjes, në mënyrë ideale në kontekstin e planeve kombëtare dhe sektoriale, të dakorduara tashmë nga partnerët socialë. Disa nga elementët kryesorë do të përfshijnë:

1. Duhet te krijojme menyra per stafin e punonjesve ne pune me nje fillim te ngadalte, me qellim qe te permiresojme dhe te reduktojmepresionin qe eshte krijuar per te ardhur ne pune (mjetet me te cilin njerezit vijne ne), si dhe për të zvogëluar numrin e njerëzve në vendin e punës në çdo kohë. Mos harroni të faktoni pushime dhe vakte dhe të lini kohë të mjaftueshme për stafin mbështetës si pastruesit dhe menaxhesit e objekteve për të punuar në mënyrë të sigurte. Shpejtësitë e linjës, kërkesat për punë dhe kështu me radhë duhet të rregullohen për të siguruar që punëtorët mbrohen pa humbje të pagës.
2. Telepuna shpesh do të jetë e nevojshme për shumë prej atyre për të cilët është një mundësi, dhe kur kjo ndryshon nga një masë emergjente në një fenomen më afatgjatë, nevojitet përpjekje shtesë për të siguruar që stafi të ketë lehtësira të përshtatshme në shtëpi për të bërë punën e tyre, dhe bëjeni të sigurte, p.sh., me vlerësimet ergonomike, pajisje të tilla si tavolina, karrige dhe IT. Disa ndërmarrje tashmë janë duke kaluar në telepune në një afat të gjatë ose të përhershëm në mënyrë që të ulin kostot. Punëtorët nuk duhet të detyrohen ta pranojnë këtë dhe duhet të kenë një thënie, përmes sindikatave të tyre, në mënyrën se si ndërmarrja duhet të veprojë në të ardhmen. Ku telepuna bëhet normë, punëtorët duhet të marrin kompensim të drejtë për kostot shtesë të lëvizjes së punës në familjen e tyre në një afat të gjatë.
3. Ndarja e punës dhe zvogëlimi i orëve mund të duhet të rregullohen, me pagë të plotë, për personelin për të cilën telepuna nuk eshte e mundshme dhe prania me kohë të plotë në vendin e punës kur është e pakeshilluar. Marrëveshjet duhet të negociohen me sindikatat në mënyrë që punëtorët të mos humbasin.
4. Pushimi i paguar, përfshirë çdo mbështetje qeveritare kur është e përshtatshme, mund të jetë ende e nevojshme për punëtorët që kujdesen për fëmijë ose të afërm të sëmurë, në izolim të tyre, ose në një grup vulnerabel. Punëdhënësit duhet të negociojnë me sindikatat për të siguruar që përgjegjësitë e kujdesit të mos detyrohen mbi stafin, veçanërisht gratë.
5. Aranzhuesit e shëndetit mendor duhet të diskutohen me sindikatat, me kontribut nga specialistëte SSHP, për t’u marrë me izolimin dhe frikën për pandeminë.
6. Ndërmarrjet dhe vendet e punës gjithashtu kanë nevojë për politika të abuzimit në familje për të adresuar rreziqet të cilat janë identifikuar tashmë gjatë mbylljeve, por që mund të vazhdojnë edhe gjatë kthimit në fazat e punës.
7. Mbështetja e të ardhurave
8. Qeveritë duhet të nxiten që të mbajnë mbështetjen e shtetit për pagat në fazat e kthimit në punë, duke lejuar fleksibilitet sepse jo të gjithë të punësuarit në ndonjë vend të caktuar pune do të jenë në gjendje të kthehen menjëherë në punën e paguar me kohë të plotë, dhe shumë sektorë të Ekonomise bazuar në pjesëmarrjen masive (p.sh. turizmi, hospitalizimi, artet interpretuese, etj.) mund të mos jenë në gjendje të hapen fare për ca kohë ose mund të preken aq nga distancimi social sa nuk mund të operojnë ekonomikisht ose me një staf të plotë.
9. Në veçanti, rutinat e punës të shkallezuar kanë të ngjarë të bëjnë ndarjen e punës dhe uljen e orëve më të zakonshme, dhe skemat për të mbështetur këtë duhet të mbështeten nga fondet qeveritare të cilat gjithashtu duhet të zbatohen për punonjësit informalë, të vetëpunësuar dhe platformën.
10. Mbështetja e vazhdueshme e të ardhurave duhet të vihet në dispozicion për kujdestarët, ata që janë në izolim ose të prekur, kur nuk janë në gjendje të mbështeten në mjetet e tyre normale të mbështetjes.
11. Qeveritë duhet të vazhdojnë të sigurojnë, ose rrisin, pagesa dhe dispozita për borxhet, pagesat e qirave dhe hipotekave, shpenzimet mjekësore, ushqimin etj., si pasojë e kësaj pandemie. Rihapja graduale e ekonomive dhe e tregjeve të punës nuk ka të ngjarë t’i çojë kaq nevoja të tilla plotësisht ose me të vërtetë me shpejtësi.
12. Pagesa per te semuret dhe subvencione pagash
13. COVID-19 i kontraktuar përmes ekspozimeve në vendin e punës duhet të renditet si një sëmundje profesionale siç përcaktohet në Rekomandimin e ILO 194, që parashikon raportim, kujdes mjekësor dhe kompensim.
14. Pavarësisht se si ishte kontraktuar, punëtorëve duhet t’u sigurohet pagesa e plotë nëse ata janë jashtë punës për shkak të COVID-19 nëse kjo do të thotë se ata kanë një infeksion të konfirmuar, po shfaqin simptoma, ose janë në kontakt të ngushtë me njerëzit në secilën kategori, në të gjitha keto raste ata duhet të hyjnë në karantinë. Kjo jo vetëm që do t’u sigurojë atyre mbrojtje të të ardhurave, por gjithashtu do të sigurojë që ata të mundësohen të mos i ekspozojnë të tjerët ndaj infeksionit të mundshëm, qoftë kolegë pune, transporti dhe punëtorë të tjerë, ose njerëz vulnerabel në familjen e tyre. Aranzhimet e karantinës duhet që të jetë e mundur në shtëpi, dhe nëse kjo nuk është e mundur, në kushte të mira.
15. Përfitimet e papunësisë për ata që nuk janë në gjendje të punojnë për shkak të ndikimit të pandemisë duhet të zgjaten për aq kohë sa është e nevojshme. Shuma maksimale e paguar duhet të rritet për të siguruar që njerëzit nuk humbasin të ardhura. Dhe duhet të ofrohet qasje për grupe si artistet e pavarur, punonjës të platformës dhe të vetëpunësuarit.
16. Transporti në punë

Shumë punëtorë do të duhet të përdorin transportin publik ose transport te siguruar nga punëdhënësi për të arritur në punë, megjithëse do të ketë diskutime komplekse të nevojshme përsa i perket shkalles se perparesiseqe punëtorët kryesoreduhet te bejne si dhe ata pa alternativën e ecjes, çiklizmit ose drejtimit të automjetit,ose punës në shtëpi. Të paktën, sidoqoftë, do të nevojiten diskutime me sindikatat e punëtorëve të transportit për numrat, aranzhimet për distancimin social, PPE dhe shqetësimet e tjera për shëndetin dhe sigurinë. Për vendet e punës që shërbehen nga një transport i tillë, një numër çështjesh gjithashtu do të duhet të zgjidhen:

1. Aranzhuesit për orë të parregullta do të duhet të marrin parasysh disponueshmërinë e transportit. Vonesat për shkak të mbipopullimit do të duhet të njihen në orë pune dhe sisteme pagese.
2. Siguria për stafin gjatë udhëtimit do të jetë gjithashtu një çështje që mund të ketë nevojë për diskutime në nivelin e vendit të punës (p.sh., sigurimi i maskave dhe adresimi i shqetësimeve dhe frikës).
3. Kur udhëtimi për në pune gjatë pandemisë krijon kosto shtesë për stafin, të cilat nuk kompensohen nga autoritetet publike, mund të kërkohet kompensim nga punëdhënësit e udhëtarëve.
4. Rihapja e shkollave dhe kujdesi për fëmijët.

Sindikatat e arsimit duhet të këshillohen për shëndetin dhe sigurinë, higjenën dhe implikimet në distancimin social – për mësuesit dhe stafin tjetër, fëmijët, prindërit dhe ofruesit e tjerë të përkujdesjes – të shkollave për rihapjen (dhe kujdesin për fëmijët, ku lindin shumë çështje të ngjashme).

Sindikatat duhet të negociojnë me qeveritë se si prindërit e fëmijëve në moshë shkollore janë prekur në drejtim të sigurimit të mësimit në distancë (e cila është shumë më e vështirë për taaranzhuar kur qasja në TIK është e kufizuar) dhe mbështetja financiare kur punëtorët kujdesen për fëmijët që mund të jenë në shtëpi gjatë ditës ose për më pak se një ditë ose javë normale në shkollë.

9. Testimi, ndjekja, gjurmimi

Kur testimi, ndjekja dhe gjurmimi bëhet i mundur dhe i besueshëm në masë, ka të ngjarë të jetë një çështje madhore në procesin e kthimit në punë. Qeveritë duhet të angazhohen paraprakisht me partnerë socialë për të adresuar mënyrën se si këto procese kryhen në atë mënyrë që të sigurohen që ato me më shumë nevojë kanë përparësi dhe që testet të jenë të disponueshme për njerëzit sipas rendit te duhur dhe mjaftueshëm për të bërë ndryshime. Punëtorët, dhe privatesia dhe të drejtat e publikut të gjerë mbi të dhënat e tyre duhet të jenë një element kryesor në diskutimet në shkallë vendi, sektori dhe në vendin e punës.

10. Solidariteti ndërkombëtar
11. Donatorët neto duhet të sigurojnë mbështetje për zhvillimin e asistencës për zhvillim jashtë vendit, kështu që sindikatat do të duhet të bëjnë presion ndaj qeverive të tyre për të bërë oferta specifike të financimit. Në veçanti, ITUC po kërkon një Fond Global për Mbrojtjen Sociale i cili do të ketë nevojë për angazhime specifike për financim nga qeveritë.
12. Qeveritë duhet të inkurajohen të angazhohen për të punuar për hapa efektivë shumëpalësh për të ndihmuar ato vende në nevojë, të tilla si skrapimi i borxheve, pa kërkuar shtrëngim ose rregullim strukturor, dhe sigurimin e të Drejtave të Veçanta të Barazise nga FMN.
13. Qeveritë duhet të mbajnë kufijte të hapur për tregtimin e materialeve thelbësore dhe shkëmbimin e informacionit, ilaçeve dhe pajisjeve mjekësore.
14. Duhet të ketë masa të posaçme për të mbrojtur migrantët dhe refugjatët në tregun e punës dhe për të siguruar plotësimin e nevojave të tyre speciale, duke përfshirë masat që ata të udhëtojnë ashtu siç duhet. Ata duhet të kenë qasje të barabartë ndaj sigurise sociale dhe

kujdesit shëndetësor. Masat për të trajtuar paragjykimet, racizmin dhe ksenofobinë duhet të organizohen gjithashtu.

Planifikimi për rikuperim, rindërtim dhe qëndrueshmëri

Ndërsa bllokimet janë të qetë dhe fillimi i kthimit në punë, mendimet gjithashtu duhet të kthehen në atë që vjen më pas – rimëkëmbja, rindërtimi dhe qëndrueshmëria. ITUC do të nxjerrë materiale të mëtejshme për atë proces, por ka elemente që mund të vendosen gjatë fazës së kthimit në punë, në mënyrë që qeveritë të drejtohen në drejtimin e duhur, siç janë:

• Një Skemë e Garancisë së Punës, e planifikuar, monitoruar dhe administruar nga partnerë socialë që siguron që njerëzit që kanë gjasa të mbeten të papunë si rezultat i kufizimeve të COVID-19, u sigurohet një garanci e një pune minimale gjashtëmujore me trajnime të akredituara, të paguara të paktën me një pagë minimale e jetese te denje ose shkalla e negociuar për sindikatat për vendin e punës, cilado qoftë më e madhe, dhe u ofrohet sa më shumë njerëzve që janë të mundur që përballen me papunësi afatgjatë – por duke u dhënë përparësi punëtorëve të rinj dhe atyre që përballen me papunësi prej gjashtë muaj ose më shumë; shtesë, në mënyrë që punëtorët të mos shpërngulen; sigurimi i një komuniteti, përfitimi publik dhe / ose ndihma për dekarbonimin e ekonomisë, duke siguruar që vendet e reja të punës kontribuojnë në rindërtimin e vendit; plotësimi i nevojave lokale të tregut të punës; dhe promovimin dhe mbrojtjen e barazisë.
• Sindikatat duhet të sigurojnë që qeveritë të rezistojnë ndaj presionit të korporatës për të rregulluar që do të zvogëlonte aftësinë e sindikatave për të mbrojtur të drejtat e punëtorëve. Shumëpunëdhënësve dhe organizatave te punëdhënësve janë sjellur me përgjegjësi gjatë pandemisë, por disa kanë parë mundësinë për të shfrytëzuar angazhimin e punëtorëve për të zgjidhur krizën, ose thjesht kanë shfrytëzuar rastin të ndjekin propozime të krijuara prej kohësh për rregullimin dhe reformën strukturore. Ndërsa kthehemi në një fazë rikuperimi, shumë prej këtyre zërave po bëhen më të zëshëm, duke kërkuar shtrëngime për të paguar masat e krizës, dhe për çregjistrimin për të “çliruar” biznesin dhe menaxhimin – në kundërshtim me të gjitha provat e dyzet viteve të kaluara që tregojnë se çregjistrimi dhe shtrëngimi nxisin vetëm pabarazinë dhe ngadalësojnë rritjen. Qeveritë duhet të qeverisin për njerëzit, jo te perfitojne.
• Rritja e pagave, e negociuar nga sindikatat ose dakorduar përmes dialogut social në nivel kombëtar ose sektori, për punëtorët e treguar nga pandemia të jenë punëtorë të vijës së parë në një emergjencë të tillë, por shumë shpesh ata që kanë pësuar ngrirje të pagave apo edhe ulje të pagave mbi dekada e kaluar. Punësimi i përhershëm dhe zyrtar duhet të sigurohet për ata në profesione të tilla që janë të vetëpunësuar, platformë ose punëtorë joformalë përmes një shkalle universale të mbrojtjes së punës, përfshirë sigurinë dhe shëndetin në punë, si dhe të ardhurat minimale të jetesës dhe mbrojtjen sociale universale. Kategorizimi i punëtorëve si “thelbësorë” në një krizë si kjo nuk duhet të përdoret për të justifikuar heqjen e të drejtave të tyre, përfshirë të drejtën e grevës.
• Disa ndryshime të bëra gjatë bllokimit janë të vlefshme dhe duhet të bëhen të përhershme, të tilla si mbajtja e fondeve të rritura për shërbimet shëndetësore dhe të kujdesit; transformimi industrial nga prodhimi ushtarak në produkte të dobishëm nga pikëpamja shoqërore ose për mjedisin; ulje në emetimet e karbonit të cilat kanë potencialin për të hequr emetimet e karbonit dhe të shkojnë drejt Kontributeve ambicioze të Definuara Kombëtare, sipas Marrëveshjesse Parisit; dhe mbajtja e shtesave ekzistuese të së drejtës për përfitime sociale, si paga për të sëmurë, duke filluar nga dita e parë dhe duke mbuluar të gjithë punëtorët.