#ITUC. Dhuna me bazë gjinore në punë. Ngacmimi seksual.
#KSSHbarazigjinore.
Kriza COVID-19 ka përkeqësuar rreziqet e dhunës dhe ngacmimit, si në punë ashtu edhe në shtëpi dhe ka theksuar rëndësinë e masave të forta parandaluese dhe mbrojtëse për të siguruar ambiente pune të sigurta, të shëndetshme, dinjitoze dhe të respektueshme.
Ka pasur raporte alarmante të punonjësve të shëndetësisë dhe të kujdesit dhe punëtorëve të tjerë të vijës së parë, të tilla si punëtorë me pakicë të ushqimit, punëtorë transporti dhe pastrues, duke qenë shënjestër e dhunës dhe ngacmimit nga punëdhënësit, bashkëpunëtorët ose klientët e shqetësuar, klientët dhe pacientët.
Shkalla e dhunës në familje ka rritur pikërisht që nga fillimi i kësaj krize – një fenomen i përshkruar nga Kombet e Bashkuara si një pandemi hije pasi shumë punëtorë, në veçanti gratë, të cilave u kërkohet të punojnë nga shtëpia e gjejnë veten të bllokuar nga abuzuesit e tyre. Në të njëjtën kohë, rritja e telepunimit i lë punëtorët më të ekspozuar ndaj ngacmimeve të mundësuara nga teknologjia, siç është ngacmimi në internet.
Gratë që punojnë në ekonominë informale, qoftë si shitëse në rrugë, tregtarë tregu, mbledhës mbeturinash, punëtorë me bazë në shtëpi, ose punëtorë shtëpiak, kanë parë jetesën e tyre të shkatërruar ndërsa përballen me rritje të dhunës dhe ngacmimit nga punëdhënësit, anëtarët e publikut ose autoritetet lokale. Në disa raste, aktivitetet e tyre janë kriminalizuar.
Sindikatat kanë luajtur një rol vendimtar në adresimin e dhunës me bazë gjinore gjatë pandemisë nga:
Lëshimi i udhëzimeve për përfaqësuesit e sindikatës që mbështesin viktimat e dhunës në familje.
Lobimi për më shumë fonde për shërbimet e dhunës në familje.
Sigurimi i strehimit për viktimat e dhunës në familje.
Drejtimin e fushatave ndërgjegjësuese.
Duke bërë thirrje për veprim urgjent të qeverisë dhe punëdhënësit për të adresuar incidente të rritura dhune dhe ngacmimesh kundër punëtorëve të vijës së frontit.
Sindikatat janë bashkuar gjithashtu me thirrjet për lehtësim të menjëhershëm të ushqimit dhe sigurisë dhe mbulimit të mbrojtjes sociale për ekonominë informale dhe punëtorët migrantë, duke përfshirë ata që janë larg shtëpisë dhe t’i japin fund dhunës, ngacmimit dhe kriminalizimit. Më 25 nëntor, ne tregojmë solidaritetin tonë me gratë që punojnë në ekonominë informale, të cilat janë shtylla kurrizore e kaq shumë ekonomive kombëtare.
Konventa e ILO-s për Dhunën dhe Ngacmimin 190 dhe Rekomandimi 206 sigurojnë një kornizë të qartë për qeveritë, punëdhënësit dhe punëtorët dhe përfaqësuesit e tyre se si të parandalojnë, adresojnë dhe korrigjojnë në mënyrë efektive dhunën dhe ngacmimet në botën e punës. Këto instrumente gjithashtu ofrojnë udhëzime të rëndësishme për zbutjen e ndikimeve të dhunës në familje në botën e punës.
Ndërsa pandemia domosdoshmërisht ka përqendruar vëmendjen e qeverive në trajtimin e shëndetit publik, ndikimet ekonomike dhe sociale, pandemia është një arsye për të çuar përpara ratifikimin, në vend që ta vonojë atë më tej. Ratifikimi dhe zbatimi efektiv i këtyre instrumenteve duhet të jetë një pjesë integrale e një rigjenerimi të qëndrueshëm dhe e ndërtimit të rezistencës përballë kësaj dhe krizave të ardhshme.
Uruguaji dhe Fixhi kanë udhëhequr nga shembulli, duke u bërë dy vendet e para që ratifikuan Konventën. Argjentina është vendosur të bëhet e treta. Tani më shumë qeveri duhet të ndjekin shembullin!
Më 25 nëntor, ne i nxisim qeveritë në mbarë botën të përmbushin angazhimet e bëra në Konferencën Ndërkombëtare të Punës në Njëqindvjetorin në Qershor 2019 për një botë pune të lirë nga dhuna dhe ngacmimi.
